Ikrany

Imię: Ratrrnay
Wiek: 14, może 15.
Płeć: Samica
Klan: Stado Ikranów z Gór Halleluyah
Ekwipunek: Nic.
Wygląd: Nieduża jak na swój wiek samiczka ubarwiona na tęczowo. Po jej grzbiecie i skrzydłach wiją się czarne wzorki, natomiast oczy są koloru czarnego.
Charakter: Zadziorna, ciekawska, dla mniej cierpliwych może się wydawać irytująca. Bardzo chce już dorosnąć i odnaleźć swego jeźdźca. Często pakuje się w kłopoty.
Historia: Wojna z ludźmi nieba odbyła się, gdy Ratrrnay była bardzo mała. Jej rodzice byli już oswojeni i ich powinnością było walczyć razem ze swoimi jeźdźcami. Niestety, polegli. Jednak Ratrrnay nigdy ich tak bardzo nie brakowało, w zasadzie prawie ich nie znała. Po wojnie, gdy już wszystko się uspokoiło i kolejne pokolenia Na'vi zaczeły znowu przychodziły po swe Ikrany Ratrrnay zawsze przyglądała się walkom i bardzo ją one ciekawiły. Nie może się doczekać czasu, aż sama znajdzie swego jeźdźca.

Imię: Venati
Wiek: 20
Płeć: Samica.
Proponowana Ranga: Olo'Eykte, chociaż nie wiem, czy mogę ; O
Posiadane przedmioty: Nothing.
Wygląd: Czymże się różni od innych Ikranów? Może tylko tym, że przerasta wielu pobratymców swoim wzrostem. Oczy jej są jadowicie żółte, przewiercające wszystkich na wskroś. Na szyi zaczyna się ciemny wzór, splatający się na grzbiecie w misterne wzory, natomiast skrzydła ma całe w różnobarwnych plamach. Ogon wije się z tyłu niczym ogromny ster, po jego uderzeniu nietrudno o stracenie kontaktu ze światem.
Charakter: Nieprzewidywalna. Zazwyczaj nie zbliża się do Na'vi, woląc pozostać wolnym Ikranem, aczkolwiek być może niedługo komuś uda się z nią złączyć, co raczej nastąpi nieprędko. Dla innych przedstawicieli swej rasy przychylnie nastawiona, jeśli tylko może, to im pomaga. Bo grunt to trzymać się razem.
Historia: Venati urodziła się podczas wojny z ludźmi, jej rodzice nie byli złączeni z Na'vi. Pozostali oni specjalnie, by chronić swą córkę, jednakże kiedy Eywa wezwała dziko żyjące Ikrany oni odlecieli, za głosem swego umysłu. Zostawili Venati samą, zdaną wyłącznie na łaskę losu. Zginęłaby, gdyby nie pomoc starego już Ikrana, który wziął ją pod swoje skrzydła, traktując jak własne dziecko. To z nim uczyła się lat, to on ją nauczył polować, to on nauczył ją wystrzegać się Na'vi twierdząc, iż nie są oni potrzebni do szczęścia. Nie przejmował się czyimś losem, bo po co? Lepiej dbać o własny zad. Nauczyciel zginął niestety podczas starcia z Ostatnim Cieniem - Venati zdążyła uciec, co tak czy siak było trudne. Dostała się na skały, tam, gdzie Na'vi złączają się ze swymi Ikranami. Ona tylko się przypatrywała, pamiętając, co mówił jej mistrz. I tak żyje praktycznie do dziś. Z daleka od niebieskich, dwunożnych stworzeń.

Regulamin podpisany?: tak.

Akcepcik.
Neytiri